Van reisblog naar reisboek

Als reisleider was ik elke zomer te vinden in Groot-Brittannië, tot ik steeds benieuwder werd naar Ierland. In 2015 besloot ik daarom voor een paar maanden naar Dublin te gaan. Dit bleek een life changer, ik woon er nu vijf jaar en voorlopig ga ik nog niet terug.

Rugby in de pub

Ook in Ierland leidde ik groepen over het eiland. Door Noord-Ierland met Belfast en (London)-Derry en langs de verschrikkelijk mooie Wild Atlantic Way. En natuurlijk met een uitgebreide toer door ‘mijn’ stad Dublin. Vanuit de bus wees ik aan welk kleine raampje in het grote Georgian-gebouw mijn woning was. Ik hield een blog bij, over het vinden van een baan op een talenschool, de vriendelijkheid van de mensen (cliché, maar waar) en dat het fietsen me tegenviel, vergeleken met het onbekommerde zwieren in Amsterdam. En natuurlijk schreef ik over mooie stadswandelingen met een Guinness na afloop. Op zondag rugby kijken in de pub was een traditie waar ik snel aan kon wennen.

Inspiratieboek Het oproepje op Facebook, eind 2019, leek dan ook voor mij bedoeld: Uitgeverij in reisboeken zoekt iemand die een inspiratieboek over Dublin wil schrijven. Het liefst iemand die in de stad woont. Ik reageerde, kwam door de selectie en werd voorgesteld aan de uitgever. Mijn enthousiasme werkte zo aanstekelijk dat ik gelijk een contract voor een tweede boek over Ierland mocht tekenen. Ik verliet jubelend hun kantoor, want een meisjesdroom kwam uit.

Slapeloze nachten

Toen volgden de slapeloze nachten. Niet van stress, maar van boordevol ideeën. De enige manier om die eruit te krijgen was om 2 uur ’s nachts opstaan en mijn laptop te openen. Last van blokkades had ik niet en al snel zat ik op twee derde van de benodigde 30.000 woorden. Ik deed ook de fotografie en ging er dagelijks op uit om plaatjes te schieten. Op regenachtige dagen schreef ik, op zonnige dagen maakte ik foto’s.

En toen kwam corona op bezoek. Een Ierse vriend zei in maart tegen me: “Ze kunnen alles doen, maar als ze de pubs sluiten, komt er hommeles.” Famous last words, want een dag later moesten de pubs dicht. De hommeles kwam er niet, want als puntje bij paaltje komt, zijn Ieren gehoorzaam en houden zich strikt aan de richtlijnen. De strenge lockdown en twee kilometer restrictie maakten het lastig de foto’s te maken die ik wilde. Gelukkig heb ik die na de opheffing van die regel kunnen maken, nog vóór de deadline van het boek. Dat was wel even spannend.

Speciaalbiertjes Naast de historische achtergronden wilde ik ook het Dublin van vandaag schetsen. In vijf interviews komen verschillende Dubliners aan het woord over onder meer wandelen in de Wicklow Mountains, speciaalbiertjes, muziek maken en hurling. Een interview met een Nederlandse ondernemer in Dublin heb ik helaas moeten schrappen vanwege de economische crisis. Ondanks corona is het boek er, de tweede is in de maak. Nu maar hopen dat 2021 het jaar wordt van nieuwe ronde, nieuwe reizen!

Deze blog is ook als gastblog verschenen op Reisbizz - een platform voor reisprofessionals