Mijn held Luke Kelly
Updated: Oct 17, 2021
Vandaag is het 80 jaar geleden dat Luke Kelly werd geboren, vooral bekend geworden als een van de lads in The Dubliners. Zijn rauwe stem maken gevoelige liedjes nog mooier.
The Dubliners
Nog steeds zijn de liedjes van the Dubliners ongekend populair. Je hoeft uitgaanswijk Temple Bar maar in te lopen of je hoort Dirty Old Town, The Wild Rover en Whiskey in a Jar. Waar U2 wereldberoemd is geworden met popliedjes, hebben de Dubliners de harten veroverd met hun vertolking van talloze volksliedjes. In de jaren 60 is de band ontstaan als "The Ronnie Drew ballad Group" en dit veranderde omdat bandlid Luke Kelly het boek The Dubliners van James Joyce aan het lezen was. De band heeft verschillende samenstellingen gehad en het vroege overlijden meegemaakt van Luke Kelly op 44-jarige leeftijd.
Luke Kelly zingt onder andere The Town I Loved so Well, over de bloedige conflicten in de Noord-Ierse stad Derry. De teksten van Ierse volksliedjes vertellen lange verhalen, maar een beetje Ier kent ze helemaal uit het hoofd. En als iemand spontaan in een pub begint te zingen, stoppen alle gesprekken om te luisteren of mee te zingen.
Raglan Road
Een van Ierland’s mooiste folklore liedjes is Raglan Road, ontroerend gezongen door Luke Kelly. De tekst was een gedicht van Patrick Kavanagh, waarin hij schrijft over een onbeantwoorde liefde. Misschien niet zo gek dat deze liefde onbeantwoord bleef, want hij had de reputatie nogal onstuimig te zijn en van een flinke borrel te houden.
On Raglan Road on an autumn day I saw her first and knew That her dark hair would weave a snare That I might one day rue I saw the danger, yet I passed Along the enchanted way And I said, "Let grief be a falling leaf At the dawning of the day" On Grafton Street in November We tripped lightly along the ledge Of a deep ravine where can be seen The worth of passions pledged The 'Queen of Hearts' still making tarts And I not making hay Oh, I loved too much and by such, by such Is happiness thrown away I gave her gifts of the mind I gave her the secret sign That's known to the artists who have known The true gods of sound and stone And word and tint I did not stint For I gave her poems to say With her own name there and her own dark hair Like clouds over fields of May On a quiet street where old ghosts meet I see her walking now Away from me so hurriedly My reason must allow That I had loved not as I should A creature made of clay When the angel woos the clay He'll lose his wings at dawn of day
-Patrick Kavanagh
