Zijn de Ieren echt zo vriendelijk?

De Ieren hebben een van de beste reputaties wereldwijd. Klopt dat wel?

Als ik in een supermarkt ben hoor ik continu verontschuldigingen en beleefde gesprekjes over het weer. Alhoewel dit oppervlakkig lijkt, is vriendelijkheid de wortel van de Ierse cultuur.

Toen ik aankwam in een land waar ik niemand kende kon ik de gastvrijheid van Ierland eens goed op de proef nemen. In het begin woonde in een hostel en daar ontmoette ik vooral Duitsers en Fransen, die net als ik een paar maanden in Dublin waren. Pas toen ik lid werd van een badmintonclub en werk kreeg op een talenschool leerde ik Ieren kennen. Mijn eerste indruk van toen wordt nog dagelijks bevestigt, de Ieren zijn bijzonder hartelijk, humoristisch en begripvol. Een generalistische opmerking die ik nu zeker durf te maken!

Een van de verklaringen zou kunnen liggen in het feit dat de geschiedenis van Ierland eentje is van armoede en tegenslag. Als kolonie van Groot-Brittannië (tot 1916) zijn de katholieke Ieren honderden jaren behandeld als tweederangs burgers. Het grootste dieptepunt was de Grote Hongersnood van 1845-49. Drie jaar op rij mislukte de aardappeloogst door een onbekend schimmel. De aardappels die wel goed waren werden naar Engeland geëxporteerd en de Ierse families op het platteland hadden het letterlijk voor het nakijken. Met de dood van bijna een miljoen Ieren is dit een zwarte bladzijde in de Iers-Britse betrekkingen. En dit heeft haar littekens duidelijk achtergelaten. Op de foto zie je een standbeeld in Dublin ter herdenking van de hongersnood.

Door de armoede en werkloosheid zijn Ieren massaal vertrokken naar andere landen om een beter leven te vinden. In de 18de, 19de en 20ste eeuw emigreerden velen naar Australië, Groot-Brittannië en Noord-Amerika. Ze weten dus als geen ander hoe het is in een vreemd land te komen en afhankelijk te zijn van andermans gastvrijheid. Dublin kent misschien daardoor relatief weinig problemen met immigranten uit Oost-Europa en Zuid-Amerika.

De film Brooklyn met Saoirse Ronan (spreek uit Sursje Ronan) vertelt het verhaal van het Ierse meisje Ellis dat haar leven moet zien op te bouwen in New York. De heimwee en tweestrijd die ze voelt zijn ongelooflijk mooi gespeeld.

You have to think like an American. You'll feel so homesick that you'll want to die, and there's nothing you can do about it apart from endure it. But you will, and it won't kill you. And one day the sun will come out - you might not even notice straight away, it'll be that faint. And then you'll catch yourself thinking about something or someone who has no connection with the past. Someone who's only yours. And you'll realize... that this is where your life is.

- Eilis in de film Brooklyn

Ook het klimaat kan een reden zijn waarom de Ierse cultuur compenseert met warmte. De gure wind, vele regen en donkere winters zorgen ervoor dat de pubs extra gezellig zijn, als geen ander weten ze hier een sfeer te creëren met live muziek, dans en zang. En natuurlijk is iedereen welkom te luisteren of mee te doen.

Wil je meer weten over Dublin?

Het nieuwe reisboek “Dublin. De stad, bergen en zee.” gaat over de mooiste plekken in de stad, kustplaatsen en de Wicklow mountains. Het heeft meer dan 300 kleurenfoto’s, interviews en achtergrondverhalen.